Prezimena rođenjem nasleđujemo od predaka. Ime dobijamo po rođenju, a prezime označava poreklo, korene i tradiciju.

Kao deo identiteta, prezime je nastalo u drugoj polovini XIV veka. Srpska prezimena su uglavnom nastajala tako što se sufiks -ić, -ev ili -ov dodavao imenu oca, majke, dede ili nekoj drugoj osnovi.

Nastavak "ić" je slovenski deminutiv čija je osnovna uloga u stvaranju patronima i matronima. Patronim označava da je prezime nastalo od oca (npr. prezime Jovanović je nastalo od imena Jovan na koje je dodat nastavak "ov" što označava pripadnost i na kraju je pridodat deminutivni nastavak "ić" što znači maleni ili mladi). Matronim označava prezime nastalo od majke (npr. prezime Sarić - u ovom slučaju se na ime samo doda nastavak "ić")

U Srbiji većina porodica nosi prezime po nekom od svojih predaka iz XIX veka. Uzrok ovoj pojavi leži u činjenici da su se prezimena u Srbiji do druge polovine XIX veka menjala iz generacije u generaciju, tako da je većina stanovništva nosila prezime po imenu oca. Tako se dešavalo da u jednoj kući tri različite generacije imaju tri različita prezimena. U to vreme, stara, rodovska prezimena bila su mahom u manjini. Knez Aleksandar Karađorđević je 1851. godine doneo ukaz o nepromenljivosti prezimena, čime je u većoj meri zaustavljen proces menjanja istih.

Tada se već nasleđeno prezime, dalje nasleđivalo. Stoga, većina srpskih prezimena na "ić" su dodaci na pretke iz XIX veka.